Μία από τις παράπλευρες δραστηριότητες του ΕΟΣ Κομοτηνής ήταν και η εξόρμησή μας ως μια ομάδα μελών του συλλόγου, στο Δασικό Σύμπλεγμα Φρακτού Δράμας. Παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις για τον καιρό και με αδιαφορία προς την πιθανότητα καταιγίδων που αναμενόταν, ξεκινήσαμε για το Παρανέστι Δράμας απ’ όπου υπάρχει διασταύρωση για τον δασικό δρόμο που οδηγεί στο Παρθένο δάσος Παρανεστίου «Φρακτό» που είναι επίσης γνωστό και με το τοπωνύμιο Ζαγκραντένια.
Πριν πάρουμε το δρόμο για το δάσος κάναμε μια στάση στο Παρανέστι όπου και επισκεφτήκαμε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Εκεί μας δόθηκε η δυνατότητα για μια πολύπλευρη γνωριμία μέσα από σκηνές αναπαράστασης, του εντυπωσιακού φυσικού περιβάλλοντος της Ροδόπης και της κοιλάδας του Νέστου. Γνωρίσαμε τη γεωλογία, τα πετρώματα και τα απολιθώματα της περιοχής, τη χλωρίδα και τη βλάστηση της Ροδόπης, τα εντυπωσιακά ζώα από τα μικρά μέχρι τους αετούς, τους κούρκους, τα αγριογούρουνα, τις αρκούδες, τους λύκους , όπως επίσης και τις σχέσεις που αναπτύχθηκαν μέσα από αιώνες συμβίωσης, ανάμεσα στον άνθρωπο και το περιβάλλον με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την υλοτομία.
Συνεχίσαμε για το βορειοανατολικό τμήμα του νομού Δράμας στα σύνορα με τη Βουλγαρία όπου δεσπόζει το μεγαλύτερο αδιατάρακτο δασικό οικοσύστημα της Ευρώπης το οποίο το 1980 ανακηρύχθηκε ως «Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης». Μέσα σε ένα κατάφυτο δάσος με πολύ πυκνή βλάστηση όπου τα πιο αντιπροσωπευτική είδη είναι η Μαύρη και Δασική Πεύκη, η Οξιά, η Ερυθρελάτη, η Οξιά, η Ελάτη, περπατήσαμε σε μονοπάτια άλλοτε πολύ βατά κι άλλοτε πιο απόκρημνα αναζητώντας τους καταρράκτες, δροσιστήκαμε σε πηγές, προσπεράσαμε πέτρινα ερείπια παμπάλαιων οικισμών στοιχεία που μαρτυρούν την αποτυχία του ανθρώπου να επιβληθεί στο δάσος, απολαύσαμε με δέος τη θέα που υψώνεται ψηλά στα βράχια από τα κιόσκια ανάπαυλας.
Δεν ήταν δυνατόν να αντισταθούμε στο κάλεσμα του βουνού και στην επιθυμίας μας να ‘ρθουμε ακόμα πιο κοντά στη μαγεία αυτού του μέρους και έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε μια ανάβαση μέσα σε πραγματικές συνθήκες «ζούγκλας».
Η θέα από ψηλά ήταν ο επίλογος της πληρότητας που νιώσαμε από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε μέσα σ’ αυτό το μοναδικής ομορφιάς και ασύγκριτης οικολογικής αξίας δάσος.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία «ανακάλυψης» αισθανθήκαμε καλύτερα τις σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στις οικολογικές, ηθικές και αισθητικές αξίες και την ανθρώπινη συμπεριφορά. Το σίγουρο είναι ότι φύγαμε από κει έχοντας τη σιγουριά ότι σύντομα θα ξαναπάμε.
Θεοδωράκη Πέλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου