Σχολή Αναρρίχησης Βράχου Αρχαρίων

Νέο ΔΣ ΕΟΣ Κομοτηνής

Νέο ΔΣ στο Σύλλογο μας, μετά την αποχώρηση από την χώρα μας για επαγγελματικούς λόγους του προέδρου μας κ. Ξαγοραράκη Χρήστου.

Μετά τις αρχαιρεσίες που διεξήχθησαν στο ΔΣ της 17-9-13, την θέση του αποχωρούντος κ. Ξαγοραράκη παίρνει ο αναπληρωματικός κ. Γανίτης Χρήστος.

Έτσι η νέα σύνθεση του ΔΣ είναι η εξής:

 

Πρόεδρος:  Σπύρος Κούτρας,
Αντιπρόεδρος: Γιώργος Πετροσιάν,
Γενικός Γραμματέας: Γανίτης Χρήστος,
Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας: Μαρία Καρακοπούλου,
Ταμίας: Άγγελος Βάσσου,
Έφορος Ορειβασίας: Μαρία Γεωργίου,
Έφορος Αναρρίχησης: Χρήστος Τζώτζος,
Έφορος Υλικού: Φικρέτ Τσιακήρ,
Έφορος Καταφυγίου: Λεχούδης Γιώργος.

Η Αποστολή στο Αζερμπαϊτζάν

Ο ΕΟΣ Κομοτηνής διοργάνωσε αποστολή στο Αζερμπαιτζάν.

Το διάστημα 29 Αυγούστου έως και 7 Σεπτεμβρίου μια 6μελής ελληνική ορειβατική αποστολή ταξίδεψε στο Αζερμπαϊτζάν με στόχο τα βουνά του ανατολικού Καυκάσου, στα σύνορα με το Dagestan (Ντάγκεσταν) της Ρωσίας. Αυτή ήταν η πρώτη ελληνική ορειβατική ομάδα που ανέβηκε στα βουνά του Αζερμπαϊτζάν, αφού δεν υπάρχουν αναφορές για παλιότερες αποστολές.

Στην ομάδα συμμετείχαν οι ορειβάτες Νίκος Κρούπης (Ελάτη, Τρικάλων, ΕΟΣ Κομοτηνής), Ηλίας Τσίκας (Αγχίαλο, Μαγνησίας), Γιάννης Ψύρρας (Ελάτη, Τρικάλων), Πέτρος Τόλιας (Οξυά, Καρδίτσας), Θανάσης Κολέτσιος (Κοτρώνι, Τρικάλων) και Μαρία Ρουπακιά (Χαλκίδα). Η ομάδα έφτασε αεροπορικώς στην πρωτεύουσα της χώρα Baku (Μπακού) τα ξημερώματα της Παρασκευής 30/8/2013.

Από το Μπακού ξεκίνησε αμέσως το ταξίδι προς τα βόρεια της χώρας, με προορισμό την πόλη Quba (Κούμπα), όπου αφού η ομάδα προμηθεύτηκε τρόφιμα και διάφορα υλικά για τις κατασκηνώσεις στο βουνό. Την ίδια μέρα αναχώρησε με τζιπ για το χωριό Xinaliq (Χίναλικ) που βρίσκεται σε υψόμετρο 2.200 μέτρα και θεωρείται ο υψηλότερος ορεινός οικισμός στην Ευρώπη.

Η διαδρομή προς το χωριό περνάει μέσα από εντυπωσιακό στενό φαράγγι με πολλά νερά που σχηματίζει ο ποταμός Qudyal Çay και όπου υπάρχει πυκνή βλάστηση από δάσος οξιάς. Καθώς αυξάνεται το υψόμετρο το δάσος ελαττώνονταν και τα δέντρα έδιναν τη θέση τους σε καταπράσινα αλπικά λιβάδια όπου βόσκουν ατελείωτα κοπάδια προβάτων κάτω από τις χιονισμένες κορφές, ακόμα και στο τέλος του καλοκαιριού.

Ο αρχικώς στόχος της ομάδας ήταν το βουνό Bazarduzu στα 4.466μ. που είναι το ψηλότερο της χώρας. Αυτός ο στόχος δεν κατέστη δυνατόν να επιτευχθεί καθώς είναι απαραίτητη ειδική άδεια, λόγω στρατιωτικής περιοχής και συνόρων με την Ρωσία. Η άδεια εκδίδεται στο Μπακού και δεν υπήρχε καμιά αναφορά ούτε στο internet, ούτε από την πρεσβεία του Αζερμπαϊτζάν, που να ενημερώνει γι’ αυτό, έτσι η ομάδα δεν κατόρθωσε να την εξασφαλίσει. Είναι αδιανόητο να υπάρχει στην περιοχή το εθνικό πάρκο Shahdag και να μην υπάρχει δυνατότητα έκδοσης άδειας εισόδου στο βουνό στην είσοδο του πάρκου. Γενικά, η χώρα είναι πολύ «κλειστή» προς του ξένους, ακόμα και οι βίζες της ορειβατικής ομάδας έκαναν να εκδοθούν 2 μήνες. Στο χωρίο δεν υπήρχε κάνεις που να μιλάει αγγλικά, έτσι ήταν πολύ δύσκολη η συνεννόηση με τους ντόπιους. Αφού δεν ήταν εφικτός ο αρχικός στόχος, η ομάδα επέλεξε την κορυφή Qizil Qaya (Κιζίλ Καγια) 3.726μ, η οποία βρίσκεται εκτός την παραμεθορίου και δεν απαιτούνταν άδεια για την ανάβαση.

Την πρώτη μέρα η ομάδα διανυκτέρευσε στο χωριό Xinaliq, στο σπίτι της οικογένειας του Rahman, αφού δεν υπάρχουν ξενοδοχεία ή ενοικιαζόμενα δωμάτια. Το χωριό μοιάζει με πανάρχαιο οικισμό, χτισμένο με πέτρα και η ζωή ελάχιστα έχει αλλάξει στο πέρας των αιώνων της ιστορίας του. Την επόμενη ημέρα η ομάδα ξεκίνησε την πρόσβαση προς το βουνό και μετά από λίγες ώρες πορείες έφτιαξαν την κατασκήνωση στα 2460 μέτρα υψόμετρο, σε ένα πλάτωμα, κάτω από τους κατακόρυφους σαν μετέωρα, χρυσοκίτρινους βράχους της κορυφής. Την επόμενη ημέρα, πριν ακόμα ξημερώσει ο ομάδα των ορειβατών ξεκίνησε την ανάβαση στην κορυφή. Λόγω των κατακόρυφων ορθοπλαγιών στην νότια πλευρά του βουνού, η ομάδα επέλεξε να παρακάμψει τα απότομα βράχια πηγαίνοντας αρχικά ανατολικά μέχρι την κύρια κορυφογραμμή του βουνού και μετά δυτικά μέχρι την κορυφή. Το μεγάλο υψόμετρο, οι συνθήκες υγιεινής και διατροφής ήταν η πιθανή  αιτία που η Μαρία δεν μπορούσε να συνεχίσει και αποφάσισε να σταματήσει την ανάβαση μαζί με το Θανάση στα 3280 μέτρα. Τα υπόλοιπα 4 μέλη της αποστολής συνέχισαν την ανάβαση και το μεσημέρι της Κυριακής 1/9/2013 μετά από συνολική πορεία 7 ώρες και 30 λεπτά και με καλές καιρικές συνθήκες, έφτασαν στην κορυφή Qizil Qaya σε υψόμετρο 3.726μ. Η θέα από την κορυφή ήταν καταπληκτική, αγναντεύοντας τις κορφές του ανατολικού Καυκάσου, μέχρι μέσα στο Dagestan της Ρωσίας. Το όνομα της κορυφής Qizil Qaya προέρχεται από το χρώμα του βράχου, στα ελληνικά το όνομα της μεταφράζεται ως Χρυσός Βράχος. Στη διαδρομή προς τη κορυφή και σε υψόμετρο πάνω από 3300 μέτρα οι ορειβάτες βρήκαν πολλά απολιθωμένα θαλάσσια φυτά και οργανισμούς, όπως φύκια και κοχύλια, καθώς επίσης και άλλων παράξενων σχηματισμών, ένδειξη ότι ακόμα και αυτές οι ψηλές κορυφές βρίσκονταν άλλοτε στο βυθό της θάλασσας. Νωρίς το πρωί της επόμενης ημέρας, μέσα στο σκοτάδι τα τέσσερα μέλη της αποστολής Θανάσης, Μαρία, Νίκος και Πέτρος επιχείρησαν ξανά την ανάβαση στην κορυφή αφού οι δύο πρώτοι ατύχησαν την προηγούμενη ημέρα. Ο καιρός δεν ήταν καλός και είχε πυκνή ομίχλη, κάνοντας την εύρεση της διαδρομής δύσκολη. Ωστόσο, επιλέχθηκε μια πιο σύντομη διαδρομή, που σε ένα τμήμα απαιτούνταν σκαρφάλωμα, ώστε να φτάσουν πιο σύντομα στην κορυφή. Με οδηγό το GPS, μέσα στην ομίχλη, οι τέσσερις ορειβάτες κατάφεραν να φτάσουν στην κορυφή Qizil Qaya 3.726μ. και να επιστρέψουν με ασφάλεια πίσω, έτσι όλα τα μέλη κατάφεραν να σταθούν στην κορυφή. Μετά την τρίτη διανυκτέρευση στην κατασκήνωση η ομάδα πήρε το δρόμο της επιστροφής προς το χωρίο Xinaliq και από εκεί με τζιπ για την Quba.

 

Τις μέρες που ακολούθησαν η ελληνική αποστολή επισκέφτηκε το Nabran ένα παραθαλάσσιο θέρετρο στις ακτές της Κασπίας θάλασσας, όπου έκαναν μπάνιο. Η Κασπίας είναι μια κλειστή θάλασσα και τα νερά της δεν επικοινωνούν με τις άλλες θάλασσες, το νερό της είναι υφάλμυρο με αλμυρότητα 1,2% ενώ η επιφάνειά της βρίσκεται 28 μέτρα χαμηλότερα από τις επιφάνειες των θαλασσών. Με λεωφορείο η ομάδα επέστρεψε πίσω στο Μπακού όπου περιηγήθηκε στην πόλη και επισκέφθηκε το Yanar Dag (Γιανάρ Ντάγκ) το βουνό της φωτιά. Το Υanar Dag είναι ένας λόφος λίγα χιλιόμετρα έξω από το Μπακού όπου από το έδαφος βγαίνει φυσικό αέριο το οποίο καίγεται. Η φωτιά καίει από την εποχή που Μάρκο Πόλο όταν είχε περάσει από εκεί. Στο δρόμο για το Yanar Dag υπάρχουν αμέτρητες αντλίες πετρελαίου για την άντληση επιφανειακών κοιτασμάτων. Η χώρα είναι από τις πλουσιότερες σε κοιτάσματα υδρογονανθράκων και προμηθεύει αέριο και πετρέλαιο πολλές χώρες τις Ευρώπης. Με την περιπλάνηση στις συνοικίες του Μπακού και την πανέμορφη παραλία της πόλης ολοκληρώθηκε το ταξίδι και η ομάδα επέστρεψε πίσω στην Ελλάδα, γεμάτη νέες εμπειρίες. 

Νίκος Κρούπης

Η αποστολή στο Ιράν

Η αποστολή στο Ιράν